Po czym poznać, że pies może mieć pasożyty, jeśli nie widać ich gołym okiem?
Pasożyty u psów są znacznie częstsze, niż mogłoby się wydawać – szczególnie dlatego, że wiele infekcji przebiega skrycie, bez wyraźnych objawów lub z objawami niespecyficznymi. Właściciele psów często nie zdają sobie sprawy, że ich pupil przez dłuższy czas może być nosicielem pasożytów wewnętrznych lub zewnętrznych, co negatywnie wpływa na jego zdrowie, odporność i samopoczucie. Wbrew pozorom, nie trzeba zobaczyć robaków w kale ani znaleźć pcheł na sierści, by mieć uzasadnione podejrzenie inwazji. Pierwsze objawy są subtelne i łatwe do zlekceważenia – zwłaszcza u dorosłych, aktywnych psów. Jednym z najczęstszych sygnałów są zaburzenia trawienne. Pies z pasożytami może mieć nawracające biegunki, luźne stolce o zmienionej konsystencji, nadmierne gazy, wzdęcia, a czasem także okresowe wymioty. Może towarzyszyć temu spadek masy ciała mimo normalnego lub wzmożonego apetytu. Niektóre psy wykazują apatię, są mniej chętne do zabawy, częściej się kładą i śpią więcej niż zwykle. Osłabienie może być także wynikiem niedokrwistości, spowodowanej utratą krwi przy inwazji pasożytów jelitowych, takich jak tęgoryjce. Równocześnie może występować pogorszenie kondycji sierści – staje się ona matowa, łamliwa, przerzedzona, czasem z miejscowymi łysinkami. Swędzenie skóry, drapanie się i lizanie określonych obszarów ciała mogą świadczyć o obecności pasożytów zewnętrznych, takich jak pchły, wszy lub świerzbowce. Charakterystycznym zachowaniem jest również tzw. saneczkowanie – pies przeciąga zadem po ziemi, co może sugerować świąd okolic odbytu, często wywołany przez obecność glist lub tasiemców. U szczeniąt objawy są zazwyczaj bardziej wyraźne – ich brzuch może być rozdęty, wyglądają na osłabione, mogą mieć problemy z nauką czystości i wykazywać opóźniony rozwój. W przypadku inwazji pasożytów płucnych mogą pojawić się kaszel, duszność, szybkie męczenie się. Niestety, wiele z tych objawów bywa mylonych z innymi chorobami lub tłumaczonych „taką urodą psa”, co prowadzi do wielomiesięcznych opóźnień w diagnostyce i leczeniu.
Kiedy i jak najlepiej reagować na podejrzenie pasożytów u psa?
Jeśli zauważysz którykolwiek z powyższych objawów u swojego psa – niezależnie od tego, czy są one łagodne czy nasilone – warto jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii. Diagnostyka inwazji pasożytniczych nie jest skomplikowana, ale wymaga pewnej systematyczności i świadomości, że pojedyncze badanie może nie wystarczyć. Zaleca się wykonanie badania kału z kilku dni, najlepiej w formie próbki zbiorczej. W wielu przypadkach weterynarz może zaproponować testy immunologiczne lub molekularne, szczególnie jeśli podejrzewa obecność pierwotniaków lub pasożytów trudnych do wykrycia mikroskopowo. Szybka diagnoza to szansa na szybkie leczenie – a im wcześniej rozpocznie się terapię, tym mniejsze ryzyko powikłań i nawrotów. Leczenie pasożytów powinno być dostosowane do rodzaju infekcji, wieku i stanu zdrowia psa. Standardowe preparaty przeciwpasożytnicze dostępne są w formie tabletek, past, kropli na kark lub zastrzyków i często obejmują szerokie spektrum pasożytów. Czasem konieczne jest powtórzenie kuracji lub podanie dodatkowych leków wspomagających. Ważne jest także przeprowadzenie kontroli po leczeniu, aby upewnić się, że pasożyty zostały całkowicie usunięte. W przypadku pasożytów zewnętrznych należy pamiętać o dezynfekcji legowisk, zabawek i miejsc przebywania psa – jaja pasożytów mogą bowiem przetrwać w środowisku przez wiele tygodni. Profilaktyka jest równie ważna, co leczenie. Nawet jeśli pies nie wykazuje objawów, powinien być odrobaczany regularnie – co 3–6 miesięcy, zależnie od trybu życia i zaleceń weterynarza. Psy przebywające na wybiegach, biegające po lasach, mające kontakt z innymi zwierzętami lub jedzące trawę czy odchody innych zwierząt są bardziej narażone i wymagają częstszej kontroli. Odpowiedzialny właściciel powinien nie tylko leczyć, ale i zapobiegać – bo pasożyty to problem, który nie znika sam i zawsze warto działać wcześniej, zanim pojawią się poważniejsze konsekwencje.
Objawy inwazji pasożytów u psów mogą być zaskakująco różnorodne i nieoczywiste – od drobnych zmian trawiennych po poważne zaburzenia ogólnoustrojowe. Kluczem jest czujność, regularna profilaktyka i szybka reakcja na niepokojące sygnały. Dzięki współczesnej diagnostyce i skutecznym lekom możliwe jest szybkie wyeliminowanie zagrożenia i przywrócenie psu pełni zdrowia. A zdrowy pies to nie tylko mniej zmartwień dla właściciela, ale i więcej radości ze wspólnie spędzanego czasu – bez pasożytów, bez bólu, bez niepotrzebnego ryzyka.